- ησυχαστές
- Οπαδοί θρησκευτικού μυστικιστικού κινήματος στο Βυζάντιο (14ος αι.). Επιδίωκαν –μέσω της απόλυτης συγκέντρωσης και της προσευχής– να περιπέσουν σε έκσταση και να επικοινωνήσουν με τον Θεό. To κίνημα αυτό, που αναπτύχθηκε κυρίως στο Άγιον Όρος, τάραξε το Βυζάντιο το πρώτο μισό του 14ου αι. –εποχή εμφύλιου πολέμου και μεγάλων εξωτερικών κινδύνων– εξαιτίας της αντίδρασης που προκάλεσε και του φανατισμού που δημιουργήθηκε ανάμεσα στις αντίθετες παρατάξεις. O σπουδαιότερος η. και πιο αξιόλογος θεωρητικός του κινήματος ήταν ο Γρηγόριος Παλαμάς, αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης, ενώ o κύριος εχθρός του ο μοναχός Βαρλαάμ από την Καλαβρία της νότιας Ιταλίας. Η βασική δογματική αντίθεση ανάμεσα στις δύο παρατάξεις είχε ως αντικείμενο τη φύση του άπλετου φωτός που οι η. οραματίζονταν όταν βρίσκονταν σε έκσταση και το οποίο, σύμφωνα με την πεποίθησή τους, ήταν της ίδιας φύσης με το φως που έλαμψε στο όρος Θαβώρ κατά τη Μεταμόρφωση του Χριστού. Η διένεξη πήρε και πολιτικό χαρακτήρα. Οι η., στους οποίους αντιτάχθηκε η αυτοκράτειρα Άννα, επίτροπος του γιου της, Ιωάννη, E’– ακολούθησαν τον Ιωάννη Καντακουζηνό στον εμφύλιο πόλεμο μεταξύ αυτού και του νόμιμου αυτοκράτορα Ιωάννη E’. Όμως, η δυτική προέλευση τόσο του Βαρλαάμ όσο και της αυτοκράτειρας Άννας (της Σαβοΐας) έδωσε και εθνικό χαρακτήρα στο κίνημα, που πολλοί το υποστήριξαν ως αντιλατινικό. Οι απόψεις των η. υπερίσχυσαν με τη σύνοδο του 1351, μετά την επικράτηση του Ιωάννη Καντακουζηνού.
Dictionary of Greek. 2013.